Otmar Oduber noemt Nederland koloniaal, maar plunderde Aruba zelf

Hij eist autonomie, maar behandelde Aruba als zijn persoonlijke kolonie

Op Aruba, waar de zee glinstert als een vers gepoetste koperen pan en iguana’s relaxter zijn dan een toerist na een emmer Balashi Chill, heeft Otmar Oduber een comedyshow opgevoerd die de wildste carnavalstoet in San Nicolas reduceert tot een amateuract. Deze PPA-parlementslid, met een strafblad dat klinkt als een Caribische misdaadsoap geregisseerd door een dronken flamingo, oreerde op 11 mei 2025 over Aruba’s autonomie. Met de passie van een marktkoopman beschuldigde hij Nederland van “koloniale geesten” en klaagde hij dat Den Haag Aruba klemzet met de Rijkswet financieel toezicht. Hij eist zelfbeschikking en transparantie, maar wacht eens, Otmar: als je zo van Aruba houdt, waarom plunderde je de schatkist alsof het een piñata was op Dia di Betico? Grijp een pastechi en laten we deze klucht fileren.

Otmar, beëdigd als parlementslid op 8 januari 2025 ondanks een veroordeling op 22 januari 2025, heeft een bizarre definitie van “liefde” voor Aruba. De rechter sloeg hem met 365 dagen cel (319 voorwaardelijk, dus 46 dagen effectief, gecompenseerd door voorarrest), 240 uur taakstraf, en een kortstondig verbod op openbare functies—opgeheven op 30 januari 2025 wegens vrijspraak van omkoping. Zijn misdaden? Een trio aan wandaden dat Aruba’s vertrouwen harder liet kelderen dan een jetski zonder benzine op Arashi Beach:

Feit 1 (Subsidiair): Medeplegen van poging tot oplichting, meermalen gepleegd. Otmar probeerde de Arubaanse schatkist te plunderen met de charme van een strandventer die je een “echte” Rolex voor tien gulden aansmeert. Zijn plan was zo solide als een zandkasteel bij vloed—de rechter noemde het “poging tot oplichting”, maar wij noemen het “poging tot gênant”. Als je van Aruba houdt, Otmar, waarom probeerde je de florins van het volk te jatten?

Feit 2: Medeplegen van oplichting, meermalen gepleegd. Waar proberen faalde, ging Otmar all-in. Met zijn bende van creatieve kasrovers lichtte hij Aruba op alsof het een happy hour was met gratis rondjes—voor iedereen behalve de Arubanen. Het vertrouwen van het volk verdween sneller dan een gratis portie funchi op een feest in Santa Cruz. Meermalen gepleegd? Otmar stal niet alleen de schatkist, hij pikte ook de hoop en verkocht de dromen. Liefde voor Aruba? Eerder liefde voor je eigen portemonnee.

Feit 5: Als ambtenaar opzettelijk misbruik maken van functie voor eigen voordeel, meermalen gepleegd. Otmar zag zijn ministerspost (2017-2019) als een VIP-pas voor een graaibuffet in een vijfsterrenresort. Regels? Die waren voor de stagiairs. Hij graaide alsof zijn campagneleus was: “Aruba eerst… in mijn bankrekening!” Zijn LinkedIn? “Otmar Oduber, Grootgraaier van Publieke Pinautomaten”. Als je van Aruba houdt, waarom behandelde je het dan als je persoonlijke ATM?

Toch won Otmar in 2024, als verdachte in zaak FLAMINGO, een parlementszetel met 2.419 stemmen. Nu, in hoger beroep, hoopt hij dat een rechter zijn fraude ziet als een “tropisch misverstand”. In de Staten klaagt hij over Nederland, maar zijn eigen plundering van Aruba’s kas was episch. Hij eist autonomie, maar behandelde Aruba als zijn persoonlijke kolonie, met spookambtenaren en erfpachtgronden als zijn buit. Transparantie? Het enige transparante is zijn talent om betrapt te worden—zo doorzichtig dat een blinde pelikaan het zag.

Otmar’s kruistocht tegen de Rijkswet is een komische catastrofe, zo hypocriet dat zelfs de divi-divi-bomen ervan ombuigen van schaamte. Hij strooit met Status Aparte en Juancho Irausquin alsof hij Aruba’s vrijheidsstrijder is, maar zijn enige “status” is die van een ‘oplichter’ met een strafblad dikker dan een stapel pastechi’s op een feest in Savaneta. Aruba, ons glorieuze “One Happy Island”, is nu “One Thoroughly Done-With-This-Clown Island”.

De roddels zoemen van Santa Cruz tot Arashi als een zwerm bijen op speed: “Otmar houdt van Aruba? Ja, van de bankkluis, de kluiscode en de bankbediende!” Zijn parlementszetel is een klucht van epische proporties—stel je voor: een pyromaan die brandweerchef wordt, een haai die badmeester speelt, of een kok die de soep vergiftigt en dan om een Michelin-ster vraagt. Wat wacht onze zelfbenoemde autonomiegoeroe? Otmar zal de geschiedenis ingaan als de pipo die Aruba’s liefde bezong terwijl hij de kas leegdanste als een dronken toerist op een happy hour in Oranjestad. Hef je glas—liefst een met een kluis, een slot en een bewaker, want Otmar loert—op Aruba’s echte autonomie, taaier dan deze frauderende flierefluiter. En als je Otmar tegenkomt bij een foodtruck op Baby Beach, bestel geen bolo pretu van hem: voor je het weet, stuurt hij je een rekening voor de zonsondergang, de golven, de divi-divi-boom, én de schelp die ernaast ligt!

Vrijwaring

Dit artikel is satirische fictie, bedoeld voor entertainment. Het is gebaseerd op openbare feiten, zoals Otmar Odubers veroordeling op 22 januari 2025 voor fraude en misbruik van functie, VONNIS VAN GERECHT IN EERSTE AANLEG VAN ARUBA (zaak nummer 552 van 2023), en uitspraken over autonomie (EA News, 11 mei 2025). De inhoud gebruikt humor en overdrijving, geen nieuwe beschuldigingen. Lezers worden aangemoedigd feiten te verifiëren via betrouwbare bronnen. De auteur en uitgever zijn niet aansprakelijk voor misverstanden of gevolgen. Otmar’s onschuld wordt vermoed totdat hoger beroep is beslist. Commentaren zijn satire, geen juridische oordelen.

Vonnis van Gerecht in de strafzaak tegen de verdachte: Otmar ODUBER,
https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:OGEAA:2025:6