Studielening-factuur van Stephany Sevinger past perfect in de wc-rolhouder van het Statengebouw van Aruba
Als bewijs waardeloos, als wc-papier multifunctioneel: zo eindigt Stephany’s studielening-factuur in de geschiedenisboeken van Aruba.
De studielening-factuur van Stephany Sevinger schittert in het dossier van de ontnemingszaak. Officieel briefpapier, indrukwekkend bedrag, alles klaar voor de show. Telkens als iemand vraagt wie haar dure studie en alle vluchten heeft betaald, wordt die factuur triomfantelijk omhooggehouden. “Zie je wel, er is een studielening!” Maar wie het vonnis leest – of gewoon zijn gezond verstand gebruikt – weet: dat papiertje is, juridisch gezien, niet meer waard dan wc-papier.
Laten we eerlijk zijn: iedereen op Aruba weet wat een semester in de Verenigde Staten écht kost. Collegegeld, boeken, huur, verzekeringen, vliegtickets – het loopt razendsnel op tot duizenden dollars per half jaar. Niemand gelooft dat alleen het bestaan van een studielening, zonder ook maar één bankafschrift of betalingsbewijs, alles ineens legitimeert. Zelfs op de domino-tafel op het strand weten ze dat. Maar bij de verdediging van Stephany blijft het bij zwaaien met papier en roepen “bewijs genoeg!” – terwijl iedereen weet dat de rechter daar niet intrapt.
Uit het financieel onderzoek in de ontnemingszaak tegen haar vader, voormalig minister Benny Sevinger, blijkt namelijk glashelder:
Hij betaalde Afl. 39.462,50 contant voor de huur van het appartement van Stephany in de VS, waar zij verbleef voor haar studie. Daarnaast werden aanzienlijke bedragen besteed aan haar reizen, als onderdeel van een totaalbedrag van Afl. 70.913,78 aan contante reiskosten. Dus ook zonder die magische studielening-factuur was al duidelijk wie de portemonnee trok.
Het totale bedrag dat Benny Sevinger aan het Land Aruba moet terugbetalen is vastgesteld op Afl. 814.825,79. De uitgaven voor de huur en reiskosten van Stephany Sevinger zijn hierin volledig meegenomen.
De rechter was onverbiddelijk:
“Het door de verdediging in dit verband overgelegde stuk, waaruit slechts kan worden opgemaakt dat aan de dochter van betrokkene een studielening was verstrekt, kan niet onderbouwen dat zij voor vliegtickets zou hebben betaald.”
“...kan in ieder geval niet onderbouwen dat zij (een deel van) de huur van het appartement in de VS zou hebben betaald.”
(ECLI:NL:OGEAA:2025:94)
Dus ja, die factuur ligt in het dossier – voor de vorm, voor de show, als papieren rookgordijn. Maar in de rechtszaal telt alleen keihard bewijs. Geen bankafschrift, geen betalingsbewijs, geen sluitend spoor? Dan verdwijnt die verdediging, hoe dik het dossier ook is, linea recta in de shredder.
En eerlijk is eerlijk, zo’n studielening-factuur past eigenlijk perfect… in de wc-rolhouder van het Statengebouw van Aruba.
Bron: Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba, vonnis 3 april 2025, ECLI:NL:OGEAA:2025:94
Vrijwaring:
Dit artikel is geschreven in satirische en kritische stijl en is bedoeld om aan te zetten tot nadenken over hoe met publiek geld en bewijs wordt omgegaan op Aruba. Niets in deze tekst is bedoeld als persoonlijke aanval op Stephany Sevinger of wie dan ook.
Feiten zijn feiten. Dus zelfs als de grote media hun schijnwerpers erop zetten en de cheerleaders beginnen te schreeuwen: feiten blijven, punt.
Gebruik deze column vooral als aanleiding om het echte vonnis te lezen, en zelf na te denken over de waarde van bewijs—en van wc-papier.
