Rechter J.T.G Roovers in het Vizier van Solo di Pueblo en Edmond Croes
Solo di Pueblo’s kritiek in perspectief: familiebelang, 5 miljoen florin en de erosie van journalistieke integriteit in Aruba
Inleiding
In een nieuw artikel dat vandaag, 6 juli 2025, is verschenen op Solo di Pueblo – de nieuwswebsite waarvan Edmond Croes, de broer van verweerder Endy Croes in de civiele procedure tegen Ernst & Young (EY), eigenaar is – worden scherpe kanttekeningen geplaatst bij het functioneren van de Arubaanse rechterlijke macht in de zaak Croes/EY. In het stuk worden onder meer vragen opgeworpen over de onafhankelijkheid van de rechter, de naleving van het arrest van de Hoge Raad en de algemene staat van de rechtsstaat op Aruba. De auteur suggereert dat rechter J.T.G. Roovers het arrest van de Hoge Raad van 17 mei 2019 (ECLI:NL:HR:2019:744) zou hebben genegeerd, zich schuldig zou hebben gemaakt aan belangenverstrengeling (“rechter én partij”) en daarmee het fundament van de rechtsstaat zou hebben ondermijnd. In deze bijdrage worden deze stellingen kritisch getoetst aan de hand van het relevante juridische kader en de primaire bronnen: het arrest van de Hoge Raad, het vonnis van het Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba van 2 juli 2025 (AUA202002542 AR) en het rapport van Ernst & Young.
https://solodipueblo.com/rechter-roovers-negeerde-hoge-raad-wat-nu/
1. Persoonlijke betrokkenheid van de auteur en het belang van objectiviteit
Voordat wordt ingegaan op de juridische merites, verdient het opmerking dat Edmond Croes niet slechts optreedt als journalist of commentator, maar als direct belanghebbende: hij is de broer van verweerder Endy Croes en, volgens het rapport van Ernst & Young, zelf financieel betrokken bij de onderzochte transacties van FLPD (EY-rapport 1 juli 2010, p. 27). Deze familiale en zakelijke betrokkenheid kleurt het perspectief van het artikel onvermijdelijk en vergt van de lezer bijzondere waakzaamheid ten aanzien van de gepresenteerde conclusies. Objectieve, rechtsstatelijke analyse vereist een strikte scheiding tussen persoonlijke belangen en juridische argumentatie.
2. De vermeende dubbele rol van de rechter en het beginsel van onpartijdigheid
De kritiek richt zich onder meer op het feit dat rechter Roovers eerder betrokken was bij de ontbindingsprocedure van Croes en later als feitenrechter optrad in de schadestaatprocedure. Volgens art. 6 EVRM en vaste jurisprudentie van het EHRM levert herhaalde betrokkenheid van een rechter slechts dan een schending van onpartijdigheid op indien objectieve aanwijzingen bestaan voor (de schijn van) vooringenomenheid of concrete belangenverstrengeling. Uit het vonnis blijkt geen persoonlijke betrokkenheid; ook van de wrakingsmogelijkheid is geen gebruikgemaakt. Daarmee voldoet de procedure aan de eisen van een eerlijke, onafhankelijke rechtspraak.
3. “Rechter als rechter én partij”?
De suggestie dat Roovers “rechter én partij” zou zijn, is juridisch ongefundeerd. In geen van de relevante processtukken blijkt dat Roovers formeel of materieel partij was in het geschil. Het Arubaanse en Nederlandse procesrecht voorzien in waarborgen tegen belangenverstrengeling (waaronder wraking). De afwezigheid van een wrakingsverzoek onderstreept dat er voor de procespartijen geen grond was voor twijfel aan de onpartijdigheid van de rechter.
4. Binding aan het arrest van de Hoge Raad en de beschuldiging van ‘juridische eigenrichting’
De beschuldiging dat Roovers het arrest van de Hoge Raad zou hebben genegeerd (“juridische eigenrichting”) vindt geen steun in de primaire bronnen. De Hoge Raad stelde in 2019 vast dat Ernst & Young jegens Croes een onrechtmatige daad heeft gepleegd (ECLI:NL:HR:2019:744, rov. 2.69), maar liet de beoordeling van het causaal verband en de omvang van de schade expliciet over aan de feitenrechter:
“Thans staat niet ter beoordeling of voornoemde onrechtmatige daad schade voor [verweerder] heeft veroorzaakt. ... Dat kan in een schadestaatprocedure aan de orde komen...”
(ECLI:NL:HR:2019:744, rov. 2.70)
Rechter Roovers heeft deze opdracht nauwgezet uitgevoerd en geoordeeld, na deskundigenonderzoek:
“Die kans is nul, of hooguit verwaarloosbaar klein. Tussen het onrechtmatig handelen van EY en de door Croes gestelde schade bestaat daarom niet het vereiste causaal verband.”
(AUA202002542 AR, 2 juli 2025, rov. 2.10)
Dit oordeel is volledig in overeenstemming met de rechtsstatelijke taakopvatting en vormt geen voorbeeld van eigenrichting.
5. Checks and balances: het belang van hoger beroep en cassatie
Een wezenlijk kenmerk van de rechtsstaat is het bestaan van een stelsel van rechtsmiddelen – waaronder hoger beroep en cassatie – die als checks and balances fungeren en waarborgen dat rechterlijke beslissingen worden getoetst op rechtmatigheid en consistentie. Indien een partij van mening is dat een rechter afwijkt van een arrest van de Hoge Raad, kan zij het oordeel laten toetsen door het Gemeenschappelijk Hof van Justitie en de Hoge Raad. Dit systeem waarborgt rechtseenheid en biedt bescherming tegen rechterlijke willekeur. In de zaak Croes/EY zijn deze waarborgen daadwerkelijk benut: Endy Croes heeft, volgens Solo di Pueblo zelf, hoger beroep ingesteld tegen het vonnis. Hiermee is het volledige stelsel van rechtsbescherming operationeel gebleken.
6. Conclusie
Het artikel van Solo di Pueblo, gepubliceerd op de website waarvan Edmond Croes eigenaar is, biedt vanuit journalistiek-juridisch perspectief geen toereikende grondslag voor de geponeerde kritiek op het functioneren van de Arubaanse rechterlijke macht in de zaak Croes/EY. De bijdrage mist de noodzakelijke distantie en feitelijke onderbouwing die van een serieuze rechtsstatelijke analyse mag worden verwacht. Het betoog blijft steken in retoriek, waarbij emotionele en familiaire belangen prevaleren boven systematische verwijzing naar primaire rechtsbronnen en toetsbare juridische argumentatie.
De analyse van het arrest van de Hoge Raad (ECLI:NL:HR:2019:744) en het vonnis van het Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba van 2 juli 2025 (AUA202002542 AR) bevestigt dat de rechter onafhankelijk, zorgvuldig en binnen het door de hoogste rechter getrokken kader heeft geoordeeld. Cruciaal is dat de rechter – in overeenstemming met het cassatiearrest – de causaliteitsvraag als feitenrechter heeft beoordeeld, waarbij de motivering blijk geeft van juridische zorgvuldigheid en onpartijdigheid.
De rechtsstatelijke kritiek van Solo di Pueblo ontbeert daarmee overtuigingskracht en juridische legitimiteit. In het licht van de aanwezigheid en daadwerkelijke benutting van reguliere rechtsmiddelen, waaronder hoger beroep en cassatie – waarbij, volgens Solo di Pueblo en Edmond Croes zelf, door Endy Croes daadwerkelijk hoger beroep is ingesteld – bestaat er geen reden om te twijfelen aan het functioneren van de rechterlijke macht in Aruba in deze casus.
Artikel Solo di Pueblo
Solo di Pueblo, “Rechter Roovers Negeerde Hoge Raad, Wat Nu?”, 6 juli 2025,
Vonnis Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba 2 juli 2025
Vonnis GEA Aruba 2 juli 2025, AUA202002542 AR, te raadplegen via rechtspraak.nArrest Hoge Raad 17 mei 2019
HR 17 mei 2019, ECLI:NL:HR:2019:744.EY-Rapport betreffende FLPD
Ernst & Young, “Rapport Bijzonder Accountantsonderzoek Fundacion Lotto pa Deporte”, 1 juli 2010, p. 27
Vrijwaring / Disclaimer
Dit artikel is geschreven als bijdrage aan het publieke debat over rechterlijke onafhankelijkheid, mediakritiek en de rechtsstatelijkheid van rechterlijke uitspraken in Aruba, naar aanleiding van berichtgeving in Solo di Pueblo. De inhoud van deze bijdrage is uitsluitend bedoeld voor academische, juridische en journalistieke discussie en beoogt geen persoonlijk of institutioneel belang te dienen. Alle interpretaties en analyses zijn gebaseerd op openbaar toegankelijke bronnen, waaronder rechterlijke uitspraken en gepubliceerde rapporten.
De auteur erkent het belang van pluriformiteit, persvrijheid en de rol van kritische journalistiek in een democratische samenleving, maar benadrukt tevens het belang van feitelijke onderbouwing, juridische motivering en transparantie over (mogelijke) persoonlijke belangen bij publieke beschouwingen.
Eventuele meningen of conclusies in dit artikel zijn die van de auteur en kunnen niet worden opgevat als bindend juridisch advies of als officiële standpunten van enige instantie, organisatie of gerechtelijke autoriteit. De bijdrage is niet bedoeld als persoonlijke aanval op enige partij, maar als uitnodiging tot feitelijk, juridisch en open maatschappelijk debat.
Kortom:
Het artikel van Solo di Pueblo is geen objectieve waakhond, maar een pamflet vanuit familiebelang, verpakt als journalistiek commentaar. De inhoud is onvoldoende onderbouwd en de juridische merites ontbreken. De rechterlijke aanpak is door bronnen en procedureel verloop afdoende gelegitimeerd. De echte bedreiging voor de rechtsstaat komt hier niet van de rechter, maar van een media-omgeving waarin feiten en meningen steeds minder te onderscheiden zijn.
Vragen voor verdere discussie:
Welke rol spelen familiebanden in de Arubaanse media en politiek in de beeldvorming rond rechtspraak?
Hoe kan journalistiek weerbaarder worden tegen belangenverstrengeling zonder persvrijheid te beknotten?
Moet de rechterlijke macht proactiever zijn in het weerleggen van publieke desinformatie?
🤭